Grensafstand: +/- 22 km.
Wandelafstand: +/- 22 km.
Ligging: provincie Limburg
Het was zaterdagochtend, de hemel was grijs en er stond een stevige wind wanneer we de auto naast de Berwijn in Moelingen plaatsten. Het zou een dagje stappen worden door het golvende decor van de Voerstreek en we hoopten tot aan de taalgrens te geraken.
Moelingen is een rustig dorpje tussen Visé en de Nederlandse grens, gelegen aan het rustig kabbelende riviertje ‘De Berwijn’. Al durft dat bij zware neerslag of veel sneeuwval wel eens anders te zijn. Dat was vandaag echter niet het geval en we konden met een gerust gemoed onze auto voor een dagje achterlaten naast deze rivier.
Toen we juist vertrokken waren, kwamen we aan de vroegere grensovergang langs de baan Visé-Eijsden. Van hieruit kregen we zicht op het gehuchtje Withuis en merkten ook hier het grote verschil tussen België en Nederland. Eén van de grote verschillen die ons het eerst opviel, was de huizenbouw.
Verder stappend door het lichtglooiende landschap langs akkers en boomgaarden, kwamen we aan in ‘s Gravenvoeren . Even voor het centrum van deze gemeente verlieten we de grote weg en de zoektocht langs de grens bracht ons vanaf hier in de volle natuur van de Voerstreek.
Tijdens onze tocht langs holle wegen en zandpaden ondervonden we al snel dat het hier iets meer dan lichtglooiend is. We merkten op dat er hier op bijna elk kruispunt van zandwegen een kruisbeeld staat, van een klein ijzeren kruis tot kruisbeelden die bijna kapelletjes zijn. Rolf nam voor deze kruisbeelden regelmatig zijn camera in aanslag en zorgde zo dat we er thuis nog rustig van verder kunnen genieten.
Vermits ’s Gravenvoeren in één van de grillige bochten van onze grens is gelegen, kwamen we na een tijdje klimmen en dalen langs bossen en kronkelende paden weer dicht bij het centrum uit. Vanuit de hoogte viel het meteen op dat wegens restauratiewerken de kerktoren volledig was ingepakt in witte plastiek, niet echt een fraai zicht in deze rustgevende, groene omgeving.
We vervolgden onze grensavontuur en kregen een mooi zicht op het Nederlandse Mheer, met zijn volledig in ’t groen gelegen kerk en kasteel. Even voorbij het landbouwbedrijf van een grote aardappelboer kwamen we in ‘Altembroek’ binnen, een natuurgebied dat in handen van Natuurpunt is. Vele dassen vinden hier hun thuis en we merkten hier verschillende dassenburchten op. Even verder zagen we kasteel Altembroek liggen. Wanneer we dichterbij kwamen, zagen we dat dit momenteel een hotel met mooie feestzalen is. Aan de achterkant van het kasteel wordt er dan ook nog aan landbouw gedaan.
Al snel kwam er tijdens onze tocht weer een kerktorentje tevoorschijn, een blik op de stafkaart zei ons dat het de kerk van Noorbeek moest zijn. Deze kleine Zuid-Nederlandse dorpjes liggen tot kort tegen de grens en blijken allemaal vredige en groene woongebieden te zijn. Deze streek leent zich er toe om hoevetoerisme uit te baten, wat in deze regio dan ook veel gedaan wordt.
We kwamen in het grensoverschrijdend gehuchtje Ulvend en zagen dat hier op verschillende plaatsen kenbaar wordt gemaakt dat ze slaapgelegenheid aanbieden. Het dorpje straalt dan ook een speciale sfeer uit. Een gedeelte is op Nederland grondgebied gelegen, maar ook een deel van de inwoners woont op Belgische grond. Zij behoren toe aan St. Maartensvoeren, terwijl de Nederlanders op Noorbeek zijn aangewezen. Vanaf hier volgden we nu het pad dat de grens vormt en ons naar de grensovergang langs de baan van Aubel naar Margraten bracht. Aan het enkele huizen tellend gehuchtje Schilberg (NL), ter hoogte van grenspaal nr. 20, draaiden we richting De Plank. Het is de grootste plaats in Voeren dat nooit een zelfstandige gemeente is geweest.
We verlieten De Plank richting de bossen van Gieveld. De zandweg die ons naar de bossen bracht, werd op een bepaald moment gekruist door rivier ‘De Gulp’. Het water stroomt hier gewoon dwars over de weg, alleen een tractor of terreinwagen geraakt hier naar de andere kant. Gelukkig is hier een voetgangersbruggetje aan de zijkant van de weg geplaatst, want te voet is het onmogelijk om droog de overkant te bereiken.
Voor we aan een zware klim door de bossen van Gieveld begonnen, genoten we nog even van de prachtige omgeving. Eens uitgeblazen van de inspanningen zetten we ons laatste stuk van de tocht richting taalgrens verder.
Maar voor we daar arriveerden, doorkruisten we nog de mooie natuurgebieden die hier aan beide zijde van de grens liggen. Op deze lange eenzame bosweg kwamen we tot tweemaal toe een auto tegen waarvan de bestuurders volledig het noorden kwijt waren. Wij probeerden via onze stafkaart deze mensen terug op het juiste pad te brengen, vermits hun gps het niet meer wist. Schijnbaar moest deze hobbelige zandweg toch wel een bepaalde verbindingsweg zijn naar onze noorderburen.
Eens we aan de weg van Teuven naar Plombieres kwamen, was het inmiddels goed aan het regenen, maar we hadden ons doel bereikt voor vandaag, de taalgrens. Dat we ons juist op de taalgrens bevonden, werd ons duidelijk gemaakt door de gemeenteplaten van beide gemeente.
Moe maar voldaan konden we weer terugkijken op een geslaagde dag door de Voerstreek en we waren er nu wel zeker van dat de platte tochten achter ons lagen, het zwaardere werk kan beginnen.
Maar eerst nog een drankje in een plaatselijk café, om nadien de tocht huiswaarts aan te vangen.
GOED OM WETEN.
*De routebeschrijving van deze tocht is te bekomen op brunojoosen@skynet.be
*Kaartgebruik: Topografische kaart 1/50.000, nr. 34 Tongeren.
*Overnachten Moelingen: er zijn een paar mogelijk in dit dorpje zelf, voor meer info, Toerisme Voeren, Pley 13, 3798 ’s Gravenvoeren, Tel. 04/381 07 36
*Overnachten Teuven: meerdere mogelijkheden in Teuven of via dienst Toerisme Voerstreek, Pley 13, 3798 ’s Gravenvoeren, Tel. 04/381 07 36
*Bereikbaar: Moelingen en Teuven, De Lijn nr. 39 b Tongeren-Vise-Voeren.
Meer info: www.delijn.be
