Grensafstand: +/- 22 km.
Wandelafstand: +/- 24 km.
Ligging: provincie Limburg en een passage door de provincie Luik.
Onze tocht eindigde vorige maal in het centrum van Smeermaas, een gemeente op enkele kilometers van de Nederlandse stad Maastricht. Dus startte onze tocht deze ochtend op de plaats waar de Maas de Belgische grens verlaat om zo Maastricht even verder in twee delen te verdelen.
Eens de rugzakken omgehangen staken we de baan van Maastricht naar Maasmechelen over en trokken richting Lanaken. Even voor de brug over het kanaal draaiden we links de industrie in. Die ligt juist op de grens en zo kwamen we bij het Briegdendok en het Albertkanaal uit. Zo liep onze tocht even langs dit kanaal en kregen zo te zien hoe Maastricht is uitgebouwd tot tegen de grens.
Toen we een akkerweg indraaiden en even het kanaal verlieten, merkten we het felle contrast op van de rust op Belgisch grondgebied tegenover de flatgebouwen van de uitgebouwde stad. Onze stafkaart gaf aan dat er op de grens enkele zandwegen moesten zijn, maar … die waren nergens terug te vinden, waarschijnlijk zijn ze in de landbouw opgegaan. Dan maar even de grens over en stapten we tot juist voor de Nederlandse flatgebouwen. Wanneer we deze gebouwen passeerden, schrokken we wel even. Als we er achter door gingen, merkten we op dat vele terrassen waren volgepropt met rommel en orde ver zoek was. We stapten terug de grens over en kwamen via de achterkant van steenbakkerij Heylen weer aan het Albertkanaal.
Even later moesten we onder de baan van Bilzen naar Maastricht door en kwamen zo aan een grensoverschrijdend golfterrein uit. Het terrein aan de voet van de 90 meter hoge Dousberg is geopend sinds 2007 en telt 27 holes. Het Nederlandse golfterrein ligt gedeeltelijk op Belgisch grondgebied en het is mooi om zien hoe op dat lichtgolvende terrein de grenspalen de scheiding van twee landen zichtbaar maken.
Verder langs het Albertkanaal kwamen we aan een nieuwe brug van Vroenhoven uit. We zagen hier dat er nog steeds grote werken aan de gang waren, maar we vernamen hier dat de werken toch stilaan naar het einde liepen, ergens in 2012. Als we de verhalen van de inwoners mochten geloven, was hier de laatste jaren veel veranderd. Zo was de monumentale brug over het kanaal een tijdje geleden op indrukwekkende wijze naar beneden gehaald. De brug was in drie fasen gesloopt, het stuk tussen de twee bogen werd met dynamiet vol gestoken en naar beneden gehaald, er werden hiervoor 200 gaten in de brug geboord. De buitenste stukken werden machinaal afgebroken.
Voor het zover was, moest er eerst wel een nieuwe brug liggen. Zo had men een stalen brug geplaatst die men stelselmatig over het kanaal had geschoven. De oorlogsbunker naast de brug was wel bewaard gebleven en hadden ze opgestut met vier zware palen. Hier was men nu een heel complex rond aan het uitbouwen. Zo zou hier een openluchttheater, horecazaak, een museum en klimmuur komen.
We vervolgden onze weg langs de grote baan tot aan de grens, om zo naast het voetbalterrein van de Maastrichtse wijk Volder te stappen. Hier voorbij kregen we een mooi zicht over de lichtgolvende natuur en kwamen zo nog even aan het kanaal. Nu kwamen we al snel in de grensgemeente Kanne aan en hier blijkt de naam ‘grensgemeente’ echt wel op zijn plaats. Kanne ligt zowel tegen de Nederlandse als tegen de taalgrens.
Aan de rand van dat dorpje zagen we toch wel iets niet-alledaags; we merkten dat een landbouwer van een oude mergelgrot de stalling voor zijn vee had gemaakt. Iets verder passeerden we de Kapel van het Heilig Graf en namen even tijd om in deze verzorgde kapel binnen te kijken. Naast het gebouw prijkte in de verte op een berg het kasteel van Neerkanne.
In ’t centrum van Kanne besloten we om even uit te blazen in één van de vele horecazaken die je hier vindt. Na een hapje en een drankje verlieten we dit rustgevende dorpje en kwamen zo aan de voet van de St. Pietersberg. Even moesten we klimmen om aan het voetbalterrein van Kanne te komen, dat in het bos verstopte terrein ligt in de vele grillige rondingen van de grens. We daalden nu via grenspalen doorheen het bos naar de Maasvallei af.
In de vallei kwamen we in het eerste Franstalige dorpje Petit Lanaye, een gehucht dat eigenlijk niet meer omvat dan een straat. Als we hier doorheen marcheerden, kregen we het gevoel dat we in Nederland waren. Deze straat werd schijnbaar overwegend bewoond door onze noorderburen. Van hieruit kregen we wel een mooi zicht op de sluis van Lanaye, een sluizencomplex dat zou dateren uit 1959. De schepen worden via deze sluis enkele meters omhoog gebracht, om zo als het ware uit de lager gelegen Maas op het Albertkanaal te zetten (of andersom). Van hierop kregen we een mooi uitzicht over de Nederlandse Pietersplas, die zich uitstrekt langsheen De Maas.
Wanneer we onze tocht verder zetten, gingen we door Lanaye (Ternaaien) en kwamen zo terug langs de rivier, maar door de hoge waterstand moesten we soms hoger gelegen paden opzoeken. Zo kwamen we aan Lunch-café “Le Grand Petit”. Van hieruit kregen we een zicht op het fris uitziende Nederlandse Eijsden. Ook hier brengt een veerpont de fietsers en voetgangers tijdens de zomermaanden van de ene naar de andere oever van De Maas.
Na een tasje koffie gingen we verder en kwamen in een nieuw aangelegd natuurgebied dat zich uitstrekt langs De Maas. Er wordt verteld dat hier nog enkele beverburchten in de oever van de rivier zijn, maar deze waren door de hoge waterstand onzichtbaar. Eens terug op de verharde weg kwamen we al vlug aan een volgend sluizencomplex en langs hier staken we de rivier over. Tijdens het oversteken merkten we hoeveel kracht water heeft, vooral met deze hoge waterstand waardoor er veel afval van de oevers werd meegesleurd.
Wanneer we al het water achter ons lieten, kruisten we de snelweg die de wagens van Luik naar Maastricht leidt, of omgekeerd. We verlieten opnieuw het Franstalige gedeelte en kwamen in Moelingen, een deelgemeente van Voeren, aan. Bij het binnenstappen van het centrum zagen we dat men ook hier strijd heeft geleverd tegen het verwoestende water dat dreigde Moelingen binnen te stromen. Men had hier extra dijken aangelegd zodat de rivier “De Berwijn” buiten zijn oevers kon treden zonder de huizen te bedreigen.
We wandelden vlug verder, want het werd alweer snel donker. Via de kerk van Moelingen kwamen we aan de baan van Visé naar Eijsden. Op dit kruispunt besloten we een punt te zetten achter alweer een geslaagde wandeldag.
GOED OM WETEN.
*De routebeschrijving van deze tocht is te bekomen op brunojoosen@skynet.be
*Kaartgebruik: Topografische kaart 1/50.000, nr. 34 Tongeren.
*Overnachten Smeermaas: Toerime Lanaken of Bed en Breakfast “Aan de Maas”, Maasdijk 26, 3620 Smeermaas. www.aandemaas.be
*Overnachten Moelingen: er zijn een paar mogelijkheden in dit dorpje zelf, meer info Toerisme Voeren, Pley 13, 3798 ’s Gravenvoeren, Tel. 04/381 07 36
*Bereikbaar: Smeermaas, De lijn nr. 20a, 26, 45 en 63
Moelingen, De Lijn nr. 39b Tongeren-Visé-Voeren
Meer info: www.delijn.be
