Grensafstand: +/- 22 km.
Wandelafstand: +/- 25 km.
Ligging: provincie Limburg
Halfweg juni, vroeg in de ochtend trokken we met onze auto’s richting Limburg. Eens ter plaatse werd er één achtergelaten op een parkeerplaats aan de Zuid Willemsvaart, terwijl we met de andere naar de plaats reden waar we vorige keer onze tocht stopten.
In Lommel Kolonie, aan de vroegere grenspost langs de baan Hasselt – Eindhoven, deden we onze wandelschoenen aan, bonden de rugzak om en werd de stafkaart bekeken. Terwijl we onze eerste stappen richting natuurgebied zetten, deed ook het zonnetje haar best om door het dikke wolkendek te breken. We moesten wel even zoeken, want het paadje waar we naar op zoek waren, bleek kleiner dan gedacht en was dan nog verstopt tussen het jonge groen. Maar eens we het goede pad gevonden hadden, kwamen we in een oase van groen terecht. Het grensoverschrijdend natuurreservaat Hageven – Plateaux, heeft een oppervlakte van meer dan 327 hectare. Hier stapten we even van de grens weg, want we hadden ons laten vertellen dat er een speciaal monument te vinden was op enkele honderden meters van de grens.
Dat wilden we wel met onze eigen ogen bekijken en op foto vastleggen. En inderdaad, na enige tijd langs de Bergeykse Dijk te stappen, kwamen we bij een gietijzeren kruisbeeld. Dat kreeg door de plaatselijke bevolking al snel de naam ‘De verkeerde Lieve Heer’, omdat Hij hier – in tegenstelling tot andere Onze-Lieve-Heerbeelden – zijn hoofd naar links laat hangen. Het monument, dat sinds 1999 beschermd is, vindt zijn oorsprong ten tijde van de aanleg van de watering aan de Bergeykerdijk. De dorre heidegrond zou zo bevloeid worden met water van het pas gegraven Kempisch Kanaal. We schrijven dan 1847. Later werd dat het rustpunt voor Nederlandse bedevaarders die op weg waren naar het St.-Janskappelletje in Overpelt.
Na deze korte pauze gingen we terug op zoek naar de grens en de grijze wolken lieten nu zelfs een beetje van hun vocht naar beneden vallen. Verder voerde deze weg ons langs beemden en waterplassen tot aan rivier 'Den Dommel'. We volgden deze kronkelende waterloop tot hij Nederland binnenstroomt. Langs rustige, landelijke wegen kwamen we aan de weg van Achel naar Valkenswaard en vermits hier niets meer te merken viel van vroegere grensactiviteiten, stapten we verder op zoek naar andere verrassingen.
Even verder kwamen we een handwijzer tegen die de mensen naar 'De Achelse Kluis' verwijst. We hadden dat al op de stafkaart opgemerkt, maar dachten dat het hier hooguit nog over wat ruïnes zou gaan. We zetten onze tocht verder en in de verte kwam al vlug een groot gebouw tussen de bomen te voorschijn. Toen we dit zagen, werd het wel duidelijk dat we verkeerd hadden gedacht. Intussen trok het wolkendek boven ons stilletjes aan open, zodat het zonnetje zich af en toe weer liet opmerken.
Net voor we bij de abdij aankwamen, staken we een rivier over die schijnbaar bij de grens van naam verandert. Deze door het groen prachtig omgeven rivier heet in Nederland Tongelreep en in België Warmbeek.
Eens bij de abdij aangekomen, zagen we dat deze zowel op Nederlands als Belgisch grondgebied ligt. Binnen de muren is hier nog veel bedrijvigheid, zo wordt er een winkel en een drankgelegenheid uitgebaat. We merkten wel dat er nog een groot gedeelte in de abdij is waar de stilte bewaard wordt en waar men ten gepaste tijde een gebedsdienst kan bijwonen. Verder kwamen we te weten dat de religieuze traditie van ‘De Achelse Kluis’ terug gaat tot 1656. Op een stuk heidegrond werd toen een grenskapel gebouwd. In 1686 stichtte Petrus van Eynatten uit Eindhoven hier een gemeenschap voor kluizenaars. Na de Franse Revolutie namen de Trappistenmonniken van Westmalle de religieuze draad weer op en stichtten in 1846 ‘De Benedictusabdij’. Na de Tweede Wereldoorlog werd er gestart met de bouw van een nieuwe abdij. In 1989 werd het grootste gedeelte van de landbouwgronden verkocht als natuur- en recreatiegebied en in 2004 werd de site van de ‘Achelse Kluis’ door de Vlaamse overheid als open monument geklasseerd.
Op deze mooie locatie werd ook weer een korte rustpauze ingelast en hadden we even een babbel met een Nederlandse fotograaf, het ging – hoe kan het anders – met Rolf al vlug over fotografie.
Hierna zetten we onze tocht verder via rustige bos- en landwegen, om zo na een tijdje in Hamont te komen. Aangezien deze gemeente op de grens ligt, verkozen we om langs de rand van het centrum naar de hoofdbaan, die het verkeer van Hamont naar Bochelt brengt, te gaan. Vermits deze weg vrij dicht en evenwijdig loopt met de grens en hier weinig of geen kleine paadjes in de buurt zijn, kozen we om langs deze weg naar Lozen te wandelen. Gelukkig ligt er een goed fietspad langs deze baan zodat we hiervan gebruik kunnen maken. Na een half uur kwamen we aan de Zuid Willemsvaart, waar we ’s morgens dus onze auto hadden achtergelaten. Het kanaal loopt hier evenwijdig met de baan van Kaulille naar Weert, ’t is aan het bruggetje in Lozen waar we deze dagtocht eindigden.
GOED OM WETEN.
*De routebeschrijving van deze tocht is te bekomen op brunojoosen@skynet.be
*Kaartgebruik: Topografische kaart 1/50.000, nr. 3-9 Arendonk, nr. 17 Mol en nr. 10-18 Maaseik.
*Overnachten Lommel Kolonie: Toerisme Lommel, Dorp 14, 3920 Lommel.
Tel.: 011/54 13 35, website: www.toerismelommel.be
*Overnachten Lozen: Toerisme Bocholt, Dorpstraat 16, 3950 Bocholt.
Tel.: 089/46 04 83, website: www.toerisme.bocholt.be
*Bereikbaar: Lommel Kolonie, belbus 711 Lommel Oost
Lozen, De lijn nr 48 Hasselt-Peer-Hamont/Neerpelt
Website: www.delijn.be
