Grensafstand: +/- 28 km.
Wandelafstand: +/- 25km.
Ligging: provincie Limburg
Het was een kille zaterdagochtend ergens half oktober wanneer we aankwamen in Kessenich. Op het daglicht is het deze tijd van het jaar steeds lang wachten, maar door het dikke wolkendek werd dat nog wat uitgesteld.
Zo startten we pas even voor acht uur aan de grensovergang langs de baan van Maaseik naar Venlo. We kwamen al meteen in de volle natuur van domein “Vijverbroek” terecht. Terwijl de nevel nog over de groene vlakte hing, gingen we op zoek naar de ochtendgeheimen van de grensstreek. Het domein “Vijverbroek” wordt onderhouden door Natuurpunt en bevindt zich in een oude hoefijzervormige Maasarm. Door de eeuwenlange verleggingen van de Maas is het buiten de invloedsfeer van deze rivier komen te liggen en is de afgesloten Maasarm langzaam aan ’t verlanden. Hierdoor is het gebied van zeer grote ecologische waarde en voor vele bedreigde vogelsoorten, net zoals voor ons vandaag, een oase van rust.
Wanneer we dit natuurgebied verlieten, kwamen we even op Nederlandse bodem. Het stadje Thorn – met zijn mooie, witte huizen – passeerden we maar langs een paar straatjes, maar toch voelden we de rustige sfeer die hier hangt. We lieten ons ook vertellen dat dit stadje een schat aan culturele historie herbergt. Maar dat zal voor een andere keer zijn…
Eens de grens terug over, kwamen we al vlug aan de andere kant van Kessenich. We merkten dat de kerk hier volledig aan de buitenzijde van de gemeente staat, wat er op wijst dat de uitbouw van de gemeente hier weg van natuur en zandwinning is gebeurd. We stapten verder en kwamen al vlug aan de waterplassen die hier naast de Maas (grens) liggen. Aan de eerste plas zagen we hoe de vissers in hun bootjes genoten van hun hobby. We passeerden ook een waterplas waar men nog actief bezig is met zandwinning; een baggerboot en ander materiaal waren hier het bewijs van. Verder stappend kwamen we langs het strand van Geistingen, om daar aansluitend jachthaven “De Spaanjerd” te passeren. We draaiden hier richting rivier en zagen hoe deze jachthaven is uitgegroeid tot een echt recreatiedomein.
Nu we aan de Maas zijn aankwamen, waren we verrast hoe vredig deze rivier door het groene landschap stroomt. Terwijl Rolf deze rust op beeld probeerde weer te geven, genoot ik van de omgeving en stelde vast dat er al minstens sinds 1948 een pad naast de Maas moest lopen, want dat bewijs vond ik op een bruggetje dat over een riviertje loopt en enkele meters verder zijn water aan de Maas toevertrouwt.
Terug in beweging voelden we spijtig genoeg de eerste regendruppels uit het dikke wolkendek op ons neerdalen. We lieten ons niet van de wijs brengen en stapten vol moed stroomopwaarts verder. Met de kerk van Aldeneik in zicht stopte het met druppelen en deed zelfs het zonnetje moeite om achter de wolken te voorschijn te komen. We verlieten noodgedwongen even de rivierkant en kwamen via enkele huizen bij de waterplassen van Aldeneik uit. Deze waters kregen de naam “Herenlaak” mee en ook hier troffen we een grote jachthaven met de nodige recreatieruimte aan. ’t Is best begrijpelijk dat mensen die zich aangetrokken voelen tot water, hier hun vrije tijd willen doorbrengen.
Eens we terug naast de Maas aan ’t lopen waren, kwam de eerste brug over deze rivier op Belgisch grondgebied in zicht. Eens aan de brug, bevond het stadje Maaseik zich op een paar honderd meters van ons en we besloten om hier even een kijkje gaan te nemen. We vernamen hier dat de geschiedenis van Maaseik begint in Aldeneik (oude Eyke) en dateert zich rond het jaar 700. Een Frankisch Edelman en grootgrondbezitter bouwde er een klooster met houten kerkje. Dit klooster was aan de Maas gelegen. Het was de aantrekkingskracht uit de omgeving en zo ontstond het oud “Eyke”. Ten zuidwesten van Eyke kwam een nieuwe nederzetting dat in 1244 een aparte parochie werd en zo ontstond “Nieuw- Eyk” Maaseik. Zo is er nog veel te vertellen over dit stadje met zijn rijk verleden. Voor we onze tocht verder zetten, stapten we nog even een café binnen om onze innerlijke mens te versterken.
Eens terug op stap zagen we dat kosten nog moeite gespaard zijn om Maaseik en omgeving te beschermen tegen het alles verwoestende water van De Maas, die in het verleden hier veel schade aanrichtte. Zo is het stratendorpje Heppeneert langs de Maaszijde volledig beschermd door een gemetselde muur. Ook dit dorpje heeft zijn verleden. Zo is deze parochie al sinds 1883 een heus regionaal bedevaartsoord. De St. Gertruidiskerk is best een bezoekje waard en daarnaast is er een sfeervol parkje waarin de statie kapelletjes van de “Zeven weeën van Maria” staan opgesteld.
Even verder verliet de rivier ons weer voor een tijdje en passeerden wij langs de “Damiaanhoeve”. De omwalling hiervan is nog maar eens een bewijs hoe men zich hier in het verleden moest wapenen tegen de grillen van de Maas. We vinden hier ook een paal met hierop de waterstanden uit het verleden, ook de foto’s naast deze paal duiden aan dat het Maaswater de mensen hier slaaploze nachten kon bezorgen. Nog voor we terug de rivier bereikten, openden de hemelsluizen zich weer en ditmaal iets meer dan druppels. Regenkledij snel aandoen was de boodschap.
Na even de rivier aan onze rechterzijde te hebben, werden gedwongen, door werken, de Maas te verlaten en kwamen zo op het fietspad. Dit pad volgt meestal op enige afstand de rivier. Door de regen en wind waren we twee eenzame wandelaars op dit kaarsrechte pad dat een prachtig uitzicht geeft over de Maasvlakte. Via een grintwinning kwamen we weer aan de Maas, die we terug als onze bondgenoot namen en zo in een volgend natuurgebied verzeilden.
We konden intussen onze regenkleding weer opbergen en met volle teugen genieten van de unieke natuur in domein “De Wissen”. Dit gebied strekt zich uit aan de rand van het grondgebied (Dilsen)-Stokkem. Aan het Maascentrum kan je met een fluisterboot dit domein van op het water bezoeken. Voor ons was de tijd hiervoor te kort, maar het moet zeker een heel andere en zeker zo interessante kijk geven op de natuur. Eens we dit domein weer achter ons lieten, stapten we verder over het fietspad en kwamen al vlug aan in Meeswijk, een deelgemeente van Maasmechelen.
Hier kwamen we bij het veerpont van Berg (NL.) naar Meeswijk (B.). Het moet een druk bezette overzet zijn, want het is voor de mensen uit de streek een prachtige oplossing om snel de stroom over te steken. Het is immers een eind rijden van hieruit om een brug over de Maas te vinden. Het veer blijkt dan ook vele auto’s, fietsers en wandelaars op korte tijd over te zetten. Dit huidige veerpont dateert van 1998, heeft een maximaal draagvermogen van 20.000 kg. en kan 100 passagiers per overtocht vervoeren.
Op deze plaats besloten we een punt te zetten achter deze dagtocht. Het was een verrassend afwissellende dag door de Maasvlakte en we keerden dan ook voldaan huiswaarts. We kijken er al naar uit om hier in Meeswijk onze verkenningstocht verder te zetten en op zoek te gaan naar een relatief onbekende richting, Visé.
GOED OM WETEN.
*De routebeschrijving van deze tocht is te bekomen op brunojoosen@skynet.be
*Kaartgebruik: Topografische kaart 1/50.000, nr. 10-18 Maaseik en nr.26 Genk.
*Overnachten Kessenich: VVV Infodienst, Maasstraat 82 bus 3, 3640 Kinrooi
Tel.: 089/56 47 36
*Overnachten Dilsen-Stokkem: Maascentrum De Wissen, Maaspark, 3650 Dilsen-Stokkem
Tel.: 089/75 21 71 of e-mail: info@dewissen.be
*Bereikbaar: Kessenich, De Lijn nr.15 Maaseik-Kinrooi-Molenbeersel
Of belbus nr. 720
Website: www.delijn.be
Meeswijk, De Lijn nr. 9-11 of 61 en belbus 725
Website: www.delijn.be
